این روزا
يكشنبه, ۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۲:۲۶ ب.ظ
- کم کم یاد خواهی
گرفت
تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را
اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت ، اطمینان خاطر.
و یاد میگیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند
و هدیه‌ها ، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند.
کم کم یاد میگیری که حتی
نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری .
باید باغِ خودت را پرورش دهی
به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد .
یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی
که محکم باشی پای هر خداحافظی
یاد میگیری که خیلی می‌ارزی ...
: پ .ن
خیلی به الان مربوط نیست
از همون سالهای تموم شدن دوران دبیرستان دلم می‌خواست
این توانایی رو داشتم،
تا بفهمم وقتی با کسی خداحافظی می‌کنم
دوباره می‌تونم ببینمش یا نه !؟
آخرین خداحافظی با پدر ، مادر ، خواهر ، برادر ،
دوست ،همسر یا هرکسی که بیشتر از بقیه دوستش داری ؛
باید خیلی با یه خداحافظی معمولی فرق کنه.
باید انقدر وقت داشته باشی
تا سالها "دوست داشتن" رو توی یک کلمه خلاصه کنی
وقتی بدونی این خداحافظی ،
خداحافظیِ آخره ، دیگه بهانه نمیاری،
براش زمان میذاری
دیگه پشت تلفن بی‌تفاوت نیستی
وقتی بدونی این خداحافظی ، خداحافظیِ آخره ،
با بغض می‌ایستی و قدم به قدم رفتنش رو تماشا می‌کنی
آدم هرچی عزیزتر باشه ، دل کندن ازش سخت‌تره
این روزا یه بغضی توی گلوم هست ...
به شدت دلم هوای مامان بزرگ صنم ام رو کرده ، پناه بردن به خودش و خونش ، حرف زدن براش و ...
تو میدانی بهانه چیست؟
بهانه همان است که شب ها
خواب از چشمان خیس من میدزدد،
بهانه همان است که روزها
میان انبوهی از آدمها، چشمانم را پی تو میگرداند،
بهانه همان صبریست که به لبانم سکوت میدهد
تا گلایه نکنم از نبودنت.