میگن حرف خوبه برای نزدنش،
بزرگ منشی تو نگفتن هاست.
آره...
ولی خب،
گاهی خوبه که بیگانه بشی با خود،
نباشی اونی که همیشه هستی،
خوبه که بی ارزش بشه برات یه چیزایی
تلنبار حرف های نزده جای ذهن و دل رو تنگ میکنه
حرف زدن یعنی دور ریختن کهنه ها
یا حداقل زیرو رو کردنشون،مرتب کردنشون
اونوقت جا باز میشه برای حرفای تازه...
حرف بزنیم،
هیچی اونقدر مهم نیست که بخواد تو دلمون بمونه
که نگهداری ازش بخواد بزرگمون کنه یا کوچیکمون نکنه،
ولی،
روبروی کی نشستن و با کی حرف زدن از خود حرف مهمتره
اینکه چقدر از ما دوره یا نزدیک مهم نیست
مهم اینکه گوش دادن رو بلد باشه
مهم اینکه وقتی براش حرف میزنی انگار برای دریا،کوه،آسمون حرف زدی
و وقتی حرفات تموم شد
انگار هیچی بهش نگفتی...هیچی.