مدامـــم مست ...

و باز هم قلب خاک خوبی دارد ...

ابر خاکستری بی باران دلگیر است !

و سکوت ِ تو پس ِ پرده ی خاکستری ِ سرد کدورت افسوس ؛

سخت دلگیرتر است ...

جانا : شوق باز آمدن سوی توام هست

اما ... ( اما نداره بدون ِ اما بقیه شعر )

خوشحالم فعل دوستی است که منتظر بازگشتت بوده

دلم میخواست یا منتظر بودم تا کسی تو را به من تعارف کند تا من تمامت را بردارم .

پ.ن : کیــــانا

این روزا

• کم کم یاد خواهی گرفت
  تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را
  اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت ، اطمینان خاطر.
  و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند
  و هدیه‌ها ، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند.
  کم کم یاد میگیری که حتی
  نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری .
  باید باغِ خودت را پرورش دهی
  به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد .
  یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی
  که محکم باشی پای هر خداحافظی
  یاد می‌گیری که خیلی می‌ارزی ...
  

       : پ .ن 
خیلی به الان مربوط نیست
از همون سالهای تموم شدن دوران دبیرستان دلم می‌خواست
این توانایی رو داشتم،
تا بفهمم وقتی با کسی خداحافظی می‌کنم
دوباره می‌تونم ببینمش یا نه !؟
آخرین خداحافظی با پدر ، مادر ، خواهر ، برادر ،
دوست ،همسر یا هرکسی که بیشتر از بقیه دوستش داری ؛
باید خیلی با یه خداحافظی معمولی فرق کنه.
باید انقدر وقت داشته باشی
تا سالها "دوست داشتن" رو توی یک کلمه خلاصه کنی
وقتی بدونی این خداحافظی ،
خداحافظیِ آخره ، دیگه بهانه نمیاری،

براش زمان میذاری
دیگه پشت تلفن بی‌تفاوت نیستی
وقتی بدونی این خداحافظی ، خداحافظیِ آخره ،
با بغض می‌ایستی و قدم به قدم رفتنش رو تماشا می‌کنی
آدم هرچی عزیزتر باشه ، دل کندن ازش سخت‌تره
این روزا یه بغضی توی گلوم هست ...

به شدت دلم هوای مامان بزرگ صنم ام رو کرده ، پناه بردن به خودش و خونش ، حرف زدن براش و ...

  

خنثی ...

شاعرش باشی و با این همه حالا بروی

گاه باید فقط آرام از آنجا بروی

بِگذاری دل و دل واپس فردا بروی

سیل اندوه بیاید همه امواج بلا

ببری قایق و تا آخر دریا بروی

بروی چَشم ببندی به خودت، خاطره هات

زن باشی و بسوزی، تک و تنها بروی

اشک را بغض کنی رعشه بگیرد بدنت

لب بدوزی و ولی غرق تمنّا بروی

او غزل باشد و لبریز تو هر قافیه اش

شاعرش باشی و با این همه حالا بروی

در سکوت نفس سرد دلش، از سر درد

حسّ فریاد شوی لال و شکیبا بروی

عاشقی درد قشنگی ست ولی مجبوری

پا گذاری به دلت آخر و رسوا بروی ...

رفتـــــــار

وقتی کسی با شما مانند یک گزینه رفتار میکند
با خارج کردن خودتان از
معادله به او کمک کنید تا انتخاب هایش را محدود کند
به همین سادگی ...

پ ن :

                                                                     

هیچ کس سرش آنقدر شلوغ نیست

که زمان از دستش در برود و شما را از یاد ببرد
همه چیز برمی گردد به اولویت های آن آدم
اگر کسی به هر دلیلی تو را یادش رفت
فقط یک دلیل دارد:
تو جزو اولویت هایش نیستی!

  

"پائولو کوئیلو"

خوشبختیت آرزومه حتی ...

نارنجی این برگ ها و ...

بدترین اتفاق در پاییز آن است، که کسی برود؛

رفتن های پاییز با رفتن های دیگر فرق می کند، رفتن های پاییز در سکوت انجام می شوند،

رفتن های پاییز شوخی سرشان نمی شود، و زندگی این را به ما خوب یاد داده بود.

آدم هایی که در پاییز می روند، هرگز بر نمی گردند، حتی اگر برگردند، دیگر آن آدم سابق نیستند،

و این خاصیت پاییز است که همه چیز را تغییر می دهد؛

خیابان ها را، کوچه ها را، پنجره ها را، خاطره ها را، درخت ها را و بیشتر از همه، آدم ها را ...

بعد از ابر ...

روی مهربونیت حساب میکنم

خوب است آدمی جوری زندگی کند که آمدنش چیزی به این دنیا اضافه کند…
و رفتنش چیزی از آن کم …!
حضور آدمی باید وزنی در این دنیا داشته باشد
باید که جای پایش در این دنیا بماند
آدم خوب است که آدم بماند و آدم تر از دنیا برود
نیامده ایم تا جمع کنیم
آمده ایم تا ببخشیم
آمده ایم تا عشق را ؛
ایمان را ؛
دوستی را ؛
با دیگران قسمت کنیم و غنی برویم
آمده ایم تا جای خالی را پر کنیم
که فقط و فقط با وجود ما پر میشود و بس !
بی حضور ما نمایش زندگی چیزی کم داشت
آمده یم تا بازیگر خوب صحنه ی زندگی خود باشیم !!!

95/06/21

پ.ن : امروز فهمیدم آدم ها تا وقتی عزیز کس یا کسانی باشند نمی میرند!
حواستون‌ به آدم هاتون باشه :) 

فی الحال ...

امان از آن وقت ِ بد که آن که باید درد از دلت برداد  ، بر نمی دارد !

لعنتی بعدش درد مضاعف می شود . تصاعدی ، به توان هـــــزار ...