چون درختی در صمیم ســـرد و بی ابر زمستانی
هـــر چه برگم بود و بارم بود
هـــر چه از فـــر بلوغ گرم تابستان و میراث بهـــــارم بود
هـــر چه یاد و یادگــــارم بود
ریخته است ...
## حسِ نقاشی