ساکت و بی حرف

  

          خوشبخت

               کلافی ،

                  که سری    داشته   باشد .

پانزده آبان نود و چهـــــار

حافظه آدم های غمگین قوی ست ؛

می دانند کجــای کدام خیابان آن شب مُردند ...

تسخــــیر

بدی ِ دوست داشتن تو این است

که وقتی تشویش تنهـــایی

اثبات می کند که

گاهــــی باید دستی باشد

تا دست ات را وقت چکیدن اشک

کمی فشار دهــد

و چشمی باشد

تا سکوت پر آشوب ات را عمیق و نمنــاک تماشا کند ؛

نیستی ... !

وگرنه ،

خوب می دانــــم

خیال انگیز تر از تو

هیچ رویــــایی

آرامش ام را چنین وسوسه آلود و ژرف تسخیر نخواهد کرد ...